De grote tegenstelling waar vele reclamebureau’s mee worstelen, is hun haat-liefderelatie met hun klanten. Reclamebureau’s hebben klanten nodig om te overleven, maar ergeren zich wanneer die klanten hun ideeën beknotten. Klanten hebben dan weer reclamebureau’s nodig om campagnes te bedenken, maar willen begrijpelijkerwijs vooral dat die campagnes leiden tot hogere verkoopcijfers en niet tot nutteloze creatieve prijzen op reclamefestivals. Dat leidt regelmatig tot flauwe grappen waarin creatieven hun broodheren over de hekel halen. Maar wie heeft er gelijk? Ik nodig u uit de onderstaande filmpjes in volgorde te bekijken:

• De director’s cut: een oogstrelende, kunstzinnige tearjerker van een tv-spot voor Vaseline Sheer Infusion

• De making of: de commentaar van de trotse makers, die een jaar aan dit titanenwerkje hebben besteed

• De tv-spot: wat het grote publiek uiteindelijk te zien zal krijgen, vermoedelijk na herwerking door de klant.

Wat denkt u hiervan? Was de eerste spot intellectuele masturbatie? Is de laatste een commerciële verkrachting van creativiteit? Zijn beide verkeerd of juist? Spui uw gal in de comments…

Made by BBH New York.

Hat tip to Nico!

Vaseline Sheer Infusion